Έκι, το δικό μας παιδί

Ναι διάολε. Είναι δικό μας παιδί. Eίναι μαχητικός, τσαμπουκαλής και δε σηκώνει καμία μαλακία από αστείους τύπους σαν τον Πεσέιρο, το Γκαλίνοβιτς και τον Παπαδόπουλο. Με ύφος -ίσα και αλάργα γιατί αν μου την παίξεις (τη μαλακία) στην άναψα- αυτός ο άνθρωπος αυτός, που η μοίρα τον χτύπησε δις και τρεις όσον αφορά τους τραυματισμούς, ψες πουρνό πουρνό σηκώθηκε και έφυγε από το ξενοδοχείο. Όχι μωρή κουφάλα. Δε βάζεις εμένα; Ρώτησε. Εμένα που έβγαλα τη σέντρα και το έκανε γκολ ο Παπαδόπουλος; Συνέχισε. Ε όχι. Εγώ με σένα σκατοπορτογάλε δε συνεχίζω. Είπε και ελάλησε. Ο πορτογάλος δίπλα δε μίλησε. Ο Νίνης κάτι πήγε να πει και ο ήρωας μας του είπε Σωτήρη άστο. Ο Παπαδόπουλος γέλασε χαιρέκακα. Και ο Γκαλίνοβιτς επίσης. Ύστερα μάζεψε τον σάκο-λουκάνικο, έβαλε ένα καλό Tommy Hilfiger τζιν, το συνδύασε με ένα πουκάμισο ψωνισμένο από το Μπέρμπερις στην Κηφισά, πήρε το πρώτο ταξί που βρέθηκε μπροστά του και κατευθύνθηκε στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Όχι δεν τον έδιωξε ο Ζοζέ. Αυτός ήθελε και έφυγε. Αυτός. Προσωπικά, τον θέλω στον Ολυμπιακό 2008-09.

Overperformer